Δανείζομαι τον τίτλο του βιβλίου του Aldous Huxhley διότι η σημερινή πραγματικότητα του καλλιεργητή καφέ είναι ένα ολοένα και πιο δυστοπικό τοπίο.

Οι τιμές του καφέ στα χρηματιστήρια εμπορευμάτων βρίσκονται σε χαμηλά 13ετίας, τα κόστη παραγωγής ανεβαίνουν χρόνο με τον χρόνο- και αυτά σε ένα περιβάλλον όπου η παγκόσμια ζήτηση και κατανάλωση καφέ και αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο αλλά ταυτόχρονα η παραγωγικότητα των μεγάλων χωρών (Βραζιλία , Βιετναμ, Κολομβία, Ινδονησία) είναι τόσο υψηλή που μπορεί να καλύψει τις απώλειες των εξαντλημένων παραγωγών στην Κεντρική Αμερική και Αφρική.

Πέραν του PR ,η κατανάλωση καφέδων Speciality παραμένει πολύ μικρή για να κάνει ουσιαστική διαφορά στο επίπεδο ζωής των δεκάδων εκατομμυρίων μικροκαλλιεργητών η ζωή των οποίων εξαρτάται από το τι έσοδα θα αποφέρει η σοδειά τους.

Επιπλέον, η κλιματική αλλαγή περιπλέκει περισσότερο την κατάσταση: η λειψυδρία , οι έντονες καιρικές μεταβολές, η έντονη βροχόπτωση υποβαθμίζουν την ποιότητα του προϊόντος και βοηθούν στην εξάπλωση άλλων βλαπτικών παραγόντων (έντομα).

Τι μέλει γενέσθαι στις παγκόσμιες τιμές; Αυτό θα εξαρτηθεί από τις ανοχές του μέσου καλλιεργητή στην Βραζιλία και στο Βιετνάμ. Όσο αυτοί μπορούν να πωλούν άνω του κόστους παραγωγής των, η σημερινή κατάσταση θα συνεχίζει. Άλλωστε οι υπόλοιποι έχουν ρίξει ήδη λευκή πετσέτα στο ρινγκ. Ίδωμεν.

Aντώνης Κουίδης